Aile İçi Huzursuzluk Çocuk Gelişimini Nasıl Etkiler

Psk. Öykü Yıldırım

Çocuklarda ve ergenlerde görülen zihinsel, duygusal ve davranış sorunlarında bazı biyolojik (genetik , nörolojik) ve çevresel etkenler rol alır. Bunun yanı sıra çocuğun psikolojik gelişimini etkileyen en kritik ilişki anne ve babası arasındaki eş ilişkisidir . Çocuklar, içlerine doğdukları ailede anne ve babalarını birbirine güvenen, olası tartışmaları çözebilen, birbirine sevgi ve anlayış göstererek yakın hisseden bir çift olarak deneyimlediklerinde, kendilerini ‘güvende’ hissederler. Ebeveynlerinin mutluluğunu görmek çocuğa sevildiğini hissettirir . Huzurlu ve sıcak ailelerde büyüyen çocuklar daha sevecen ve empatik olurlar . Aile içinde birlik, beraberlik, güven, sevgi ve yakınlığı yaşamak, çocukların ruhsal olarak sağlıklı büyümelerini sağlar. Ayrıca, kendi aileleri içinde örnek bir çift ilişkisi görmeleri, ileride kendi özel hayatlarına da olumlu bir şekilde yansır.

Çocuklar erken yaştan itibaren çoğunlukla ebeveynlerinin arasındaki yoğun tartışma, çatışma, güvensizlik, kopukluk ve iletişimsizliğine şahit olduğunda ise ruhsal olarak yara alır. Aile içinde kendini güvende hissedemeyerek endişe ve korku yaşar. Duydukları üzüntü, endişe ve umutsuzluk ile aileden uzaklaşabilir. Alt ıslatma, tırnak yeme, korku ve endişeler, okulda devamsızlık ve derslerde başarısızlık, öfke patlamaları, depresyon ve intihar riski gibi duygusal ve davranış sorunları da kaçınılmaz olarak çocuk ve ergenlerde gözlenebilir. Eğer anne-baba her tartışmalarını çocuktan gizlerse , çocuklar büyüdükçe ilişkilerinde gerçekçi olmayan beklentiler içine girebilirler. Tartışmanın çocuk üzerindeki etkisi, nasıl ve ne kadar sık yaşandığı ile ilgilidir. Eğer tartışmalar sıklıkla yaşanmıyor ve tartışma sonunda çiftler çözüm üretebiliyorsa bu zarar değil aksine fayda getirir.Bu durum çocuğa anne babaların birbirlerini sevseler bile anlaşmazlık yaşayabileceklerini ve bunun çözüme ulaştırılmasıyla ilişkilerinin olumlu yönde etkilenip güçleneceği mesajını vermiş olurlar. Tartışma sırasında anne ve babanın birbirine hakaret etmesi , bağırıp çağırması , birbirini dinlememesi ve şiddete başvurması çocuğun güven duygusunu zedeler.

Ebeveynler asla çocuğa karşı birbirlerini kötülememeli ve taraf tutmak zorunda bırakmamalıdırlar .  Anne ile baba arasındaki şiddetli kavgalar ve sürtüşmeler, çocuğun zamanla onlardan soğumasına ve aile ortamında bulamadığı mutluluğu başka yerlerde aramasına sebep olabilir. Bu sebeple, çocuklarımıza bırakabileceğimiz en kıymetli miras, mutlu bir çift ilişkisidir. Sağlıklı bir eş ilişkisi, aynı zamanda her yetişkinin kendi ruh sağlığı ve yaşam kalitesi adına da dilediği şeydir. Yaşanan çift problemlerinde, eşlerin/ebeveynlerin unutmaması gereken en önemli şey; çift terapisine başlayarak, kendileri, eşleri ve tüm aileleri için önemli bir adım atıyor olabilecekleridir. Eşler/ebeveynler ailenin mimarı olarak çift terapisi sürecinde edinecekleri değişim ve gelişim ile hem kendileri hem de çocukları için mutlu yarınlar yaratabilir.